„Ustawimy mały obóz
Bramę zbudujemy z serc
A z tych dusz co tak gorące
Zbudujemy sobie piec”

 
I udało się – obóz stanął, choć wcale nie taki mały, bo ponad osiemdziesiątka harcerek i harcerzy zawitało w sobotni poranek 2 maja 2015 roku do bazy skautowej w Ruan, co Clare. Prognoza pogody była przerażająca – miało lać od samego rana  w sobotę do wieczora w poniedziałek. I  tak właśnie się zaczęło,  opuszczając  Dublin w strugach deszczu zostawiliśmy za sobą przerażone twarze rodziców. Ale im dalej na zachód tym piękniej i  gdy zajechaliśmy na miejsce powitało nas słoneczko – przy takiej wróżbie to musiał być udany zlot. Czytaj dalej →

W dniach 2-4 maja 2015 roku mimo dość wietrznej i deszczowej pogody zjechały się zuchy z Gromad Zuchowych z Cork, Dublina, Limerick, Shannon, Waterford i Wexford do położonej nad samym morzem miejscowości Carne w Co.Wexford. Wśród szumu fal 85 zuchów weszło na pokład okrętu „Biała Mewa”, aby wypłynąć w trzydniowy rejs. Po zakwaterowaniu w swoich kajutach zuchy stawiły się na apelu. Po obiedzie rozpoczęły się pierwsze zajęcia – Druhna Sternik podzieliła zuchy na szóstki oraz rozpoczęły się zabawy integracyjne, tak, aby poszczególni członkowie załogi mogli się lepiej poznać. Pierwszy dzień Zlotu zakończył się zuchowym kominkiem, na którym załoganci dowiedzieli, co to był „Zawiszy Czarny” i czy był on tylko jeden czy może więcej.

Czytaj dalej →

Cierpiał bardzo. Tortury, jakim poddawali go gestapowcy były nie do zniesienia.

Starał się wyrzucić z pamięci każda minutę, godzinę I dzień tej męki. W myślach przywoływał najpiękniejsze chwile z życia– życia przed wojną. Zapach ulic Warszawy po letnim deszczu, uśmiech pierwszej dziewczyny, która mu się podobała, smak zupy ziemniaczanej, której nikt nie gotował tak, jak mama… Albo chwile już z czasów wojny, kiedy po dobrze wykonanym, niebezpiecznym zadaniu, patrzyli na siebie szczęśliwi, ze wszyscy wyszli z tego cało, z satysfakcja I radością, ze znów się udało. Dzięki tym wspomnieniom trwał dalej, w swoim uporze, w swojej sile. Nie wydal nikogo, nie podał imion, adresów, niczego istotnego się od niego nie dowiedzieli. Tortury trwały długo, były najbardziej wyszukane, ale on mężnie wytrzymał. Bóg, Honor, Ojczyzna. Nawet gestapowcy patrzyli na niego z podziwem. Nie pamiętali, żeby ktoś kiedyś tyle zniósł i nie zdradził.

Gdzieś go przenosili, tracił co chwile przytomność – ulga w cierpieniu. Oślepiający blask – to słońce, kiedy wynieśli go na noszach z budynku. Potem trzęsło, chyba jechali samochodem. Słyszał stłumione glosy, nie był sam, ale nie widział twarzy, zapuchnięte oczy ledwo dało się otworzyć. I nagle huk wystrzałów, szarpnęło samochodem, kiedy ostro wszedł w zakręt, krzyki, panika… cos się działo. Ale nie mogli się podnieść, nie miał nawet siły otworzyć oczu…  Czy trwało to chwile tylko, czy cala wieczności? Znów gdzieś go przenosili, bez noszy, na rękach, wszystko bolało. Znów stracił przytomność.

Kiedy ja odzyskał I udało mu się otworzyć oczy, do listy najpiękniejszych rzeczy, jakie widział w życiu, doszła jeszcze jedna – twarze jego kolegów z Szarych Szeregów. Nie zostawili go na pastwę gestapo, wierzyli, ze ich nie wydal I ryzykując  życiem, odbili go z transportu. Umierał wśród swoich. 23 marca 1943 gestapo aresztowało Janka Bytnara pseudonim “Rudy” oraz jego ojca. Jeszcze tego samego dnia Tadeusz Zawadzki “Zośka”, przygotowali akcje odbicia “Rudego” z transportu wiozącego więźniów z Alei Szucha, gdzie mieściła sie siedziba gestapo, na Pawiak. Ze względu na brak zgody dowództwa, akacja została przełożona na 26go marca.

W wyniku akcji uwolniono 21 więźniów, polowe z nich stanowiły kobiety. “Rudego” nie udało się uratować, zmarł 30go marca. Od ran postrzałowych odniesionych podczas akcji zmarli Aleksy Dawidowski “Alek” i Tadeusz Krzyżewicz “Buzdygan”. Hubert Lenk “Hubert” został ujęty w trakcie akcji I po brutalnych przesłuchaniach, zamordowany przez gestapo. W akcji udział brało 29 osób, II wojnę światową przeżyło 11 z nich.  Średnia wieku uczestników Akcji pod Arsenałem to 21 lat. Dlaczego grupa 29 osób ryzykowała życiem, żeby odbić 21 osób, z których niektóre bojąc się o życie swoich rodzin, dobrowolnie zgłosiły się potem na policje? Bo do głowy im nie przyszło, ze mogliby postąpić inaczej.

TAKIE MIELI ZASADY

dh. Agnieszka Wisińska

” Bądźcie jak trzciny, które wiatr pochyla, ale nie łamie ”

22 lutego jest najważniejszym świętem harcerskim dla każdego, kto kiedykolwiek miał na sobie mundur. Data ta jest wybrana nieprzypadkowo – to zarówno rocznica urodzin Roberta Baden-Powella, założyciela ruchu skautowego i Naczelnego Skauta Świata, jak i rocznica urodzin jego żony Olave, Naczelnej Skautki Świata.

W tym szczególnym dniu harcerze i skauci na całym świecie spotykają się by wzmocnić tak ważne dla nas więzi braterstwa – więzi które łączą nas bez względu na narodowość, kolor skóry, wyznanie czy język którym się posługujemy. Nieważny jest kolor chusty, przynależność do tej czy innej drużyny czy gromady, ani nawet kolor czy krój munduru – łączy nas wszystkich poczucie służby i wiara, ze dzięki naszej ciężkiej pracy wypełniamy zadanie, które wyznaczył nam Baden-Powell: zostawiamy świat lepszym niż go zastaliśmy.

Dlatego dziś, w dniu naszego święta, w imieniu Komendy Hufca życzę Nam – Harcerzom i Skautom – zdrowia, owocnej służby oraz jak najwięcej radości i satysfakcji z kroczenia po harcerskiej ścieżce. A wszystkich chętnych zapraszam do wstąpienia w nasze szeregi by móc wspólnie przeżyć kolejny, niepowtarzalny rok harcerskiej przygody.

Czuwaj!

asp.  Maja Skowron-Grześkowiak
Sekretarz Hufca

Wyniki konkursu plastycznego rostrzygnięte 🙂 Gratulacje dla wszystkich zwyciężców. Wielkie podziękowania dla Sponsora konkursu- Sieci sklepów Polonez. — with Polonez.ie.

Betlejemskie Światełko Pokoju dotarło do Ambasady RP w Dublinie. Przekazanie światełek odbyło się 22 grudnia br. w siedzibie Ambasady.

Więcej tutaj