W  miniony weekend nasza drużyna miała okazje sprawdzić się w ekstremalnych warunkach. Na biwaku w sercu gór Wicklow zebraliśmy się w sobotę razem z drużynami wędrowników i harcerzy z Waterford. Nasza dublińska drużyna wodniaków biwakowała już od piątku upewniając się, ze wody nam nie zabraknie. Przywitali nas z wielkim entuzjazmem,  jako ze przywieźliśmy ze sobą zapas woreczków foliowych, które są niezastąpione w sytuacji, gdy buty przemokną tak, że woda chlupoce przy każdym kroku. Wkrótce nam także dane było poznać urok plastikowych skarpetek. (Nie należy tu zapominać o kandydatach na aspirantów, którzy pod okiem druha Bartka i druha Marcina zgłębiali tajniki pierwszej pomocy).

Wykorzystując nieliczne przerwy w deszczu udało nam się rozbić namioty. Następnym w kolejności niezbędnych zadań było zgromadzenie drewna, zbudowanie wiaty i rozpalenie ogniska. Nasza wiata wymagała przeprojektowania w trakcie budowy, ale wyśmiewana początkowo przez innych harcerzy, stała się centrum życia towarzyskiego. Ognisko rozpalone tradycyjnie jedna zapałką wymagało niekończących się zasobów drewna, więc poranek i wczesne popołudnie spędziliśmy na zdrowych spacerach po lesie, który niebawem stal się najbardziej wysprzątanym w okolicy. W tym samym czasie zbieraliśmy grubsze gałęzie do prac pionierskich. Cześć wykorzystał  druh Bartek do ulepszenia wiaty, a z reszty zbudowaliśmy szkielet jednospadowego szałasu który w niedziele cieszył się ogromnym powodzeniem, gdy przeciągnęliśmy go bliżej ogniska i ochrzciliśmy na nowo: suszarnia! Czytaj dalej →

Wye Valley, Wielka Brytania, 12 – 16 kwietnia 2014

Wyprawę na złaz chciałem podjąć już w zeszłym roku – niestety egzaminy zatrzymały mnie w Dublinie. Obiecałem sobie jednak solennie, że za rok to już muszę… Okazało się, że w końcu pojechało nas czterech z różnych środowisk: dwóch wodniaków z Dublina i dwóch komandosów z zielonych drużyn w Dublinie i Shannon.

Bilety lotnicze kupowaliśmy tak wcześnie, że termin złazu nie był jeszcze do końca pewny i ostatecznie mieliśmy o dwa dni więcej wędrowania po Walii. Nikt nie żałował oprócz tych, którzy pojechali do domu. Początkowo długoterminowa prognoza pogody wyglądała groźnie: do minus jednego stopnia w nocy. Szykowaliśmy się więc na ciężką walkę. Szykowaliśmy – i wyszykowaliśmy ale z zupełnie innego powodu… Dwóch z nas zdecydowało, że trasa z jednym noclegiem jest zdecydowanie poniżej naszych aspiracji i takie przekonanie przekazaliśmy komendzie złazu. Duży błąd. Druh Michał Nalewajko – instruktor programowy – z właściwym mu uśmiechem – wręczył nam plan trasy na srebrną szyszkę i wysłał w pole pierwszego dnia po przyjeździe, kwadrans po dziewiętnastej… Czytaj dalej →

Wszystkie zuchy jechały na zlot do Glendalough bardzo podekscytowane. Nawet (co dla niektórych) długa podróż nie była w stanie ani zuchów zmęczyć, ani zetrzeć uśmiechów z ich twarzy. Po przyjeździe odbył się uroczysty apel na którym obecni byli zarówno harcerze jak i zuchy z trzech irlandzkich miast – Cork, Dublina i Waterford. Na placu apelowym stanęło w dwuszeregu ponad 170 osób. Chyba dopiero wtedy naprawdę uświadomiliśmy sobie (wszyscy, nie tylko najmłodsi), jak wielu nas już jest. A trzeba Wam wiedzieć, że nie wszystkie jednostki mogły uczestniczyć w zlocie. Nie było też z nami w ogóle skrzatów – bo małe skrzaty mogłyby za bardzo tęsknić za rodzicami. Ale my, zuchy, jesteśmy dzielne, i na naszym zlocie pięknie daliśmy sobie z wszystkim radę. Czytaj dalej →

71 lat temu dokładnie 26 marca o godzinie 13:45 rozpoczęła się najsłynniejsza akcja zbrojna polskiego podziemia pod kryptonimem MEKSYK II. Bardziej znana szerzej nazwa to Akcja pod Arsenałem. Była ona konsekwencją aresztowania przez gestapo Jana Bytnara – RUDEGO. Przyjaciele aresztowanego, na czele z Tadeuszem Zawadzkim- ZOŚKĄ postanowili go odbić. Jeszcze w dniu aresztowania ZOŚKA opracował plan odbicia RUDEGO , który nie został zaakceptowany przez dowództwo KEDYWU. Plan ten nosił kryptonim MEKSYK I. Czytaj dalej →